Мінабароны Беларусі абвінаваціла Польшчу ў нежаданні дзяліцца ваеннай інфармацыяй
Валерый Равенка
19 лістапада, Позірк. Польшча “настойвае на адсутнасці кантактаў з Беларуссю”, а таксама на “абмежаванні інфармацыі” для яе, заявіў начальнік дэпартамента міжнароднага вайсковага супрацоўніцтва — памочнік міністра абароны Валерый Равенка 19 лістапада на зборах з афіцэрамі, адказнымі за рэалізацыю дамоваў у галіне кантролю над узбраеннямі.
Паводле слоў ваеннага чыноўніка, якія прыводзіць прэс-служба Мінабароны, усе дзяржавы Заходняй Еўропы “прыпынілі дзеянне” дамовы аб звычайных узброеных сілах у Еўропе (ДЗУСЕ). Акрамя таго, “абмежаванае функцыянаванне” тычыцца Дагавора па адкрытым небе і Венскага дакумента па павелічэнні мер даверу і бяспекі.
Разам з тым, сцвярджае Равенка, Беларусь “працягвае выконваць свае функцыі і задачы з адной мэтай: не толькі дэманстраваць, але і прасоўваць ідэі ў свеце бяспекі, у тым ліку і з нашымі суседзямі і партнёрамі”.
“На жаль, тут мы не бачым мер у адказ, не бачым нават імкнення або жадання наладзіць супрацоўніцтва з намі. Напрыклад, Рэспубліка Польшча. На наш неаднаразовы зварот па наладжванні канструктыўнага дыялогу, дзеля таго каб зняць напружанасць у нашых узаемаадносінах, адказаў не атрымалі”, — заявіў прадстаўнік Мінабароны.
Ён адзначыў, што ў Мінска ёсць пытанні да Варшавы, у прыватнасці, па “дэклараваным узмацненні дзяржаўнай мяжы”: “Паводле нашых звестак, адбываюцца не толькі пытанні процідзеяння міграцыі, але і пытанні, звязаныя з ваеннай дзейнасцю… Гэта значыць, у нас ёсць сумневы ў змесце яе актыўнай дзейнасці”.
29 траўня на Нацыянальным прававым інтэрнэт-партале быў апублікаваны закон № 8-З “Аб прыпыненні дзеяння Дамовы аб звычайных узброеных сілах у Еўропе”, які Аляксандр Лукашэнка падпісаў 24 траўня.
Адпаведны законапраект быў прыняты Палатай прадстаўнікоў 17 красавіка і адобраны Саветам Рэспублікі 6 траўня.
У практычным плане прыпыненне дзеяння дагавора азначае, што Беларусь не будзе надаваць інфармацыю аб сваіх звычайных узбраеннях і тэхніцы, прымаць і праводзіць інспекцыі па кантролі за выкананнем колькасных абмежаванняў у дачыненні да гэтай зброі.
Намеснік міністра замежных спраў Юрый Амбразевіч, выступаючы ў ніжняй палаце парламента сёлета 17 красавіка, даў зразумець, што Беларусь дэ-факта працягне прытрымлівацца абмежаванняў, прапісаных у ДЗУСЕ, нават у выпадку прыпынення яго дзеяння на нацыянальным узроўні. Разам з тым ён падкрэсліў, што Мінск “адпаведнымі метадамі” будзе прытрымлівацца абмежаванняў “у рамках сістэмы Міністэрства абароны” толькі “пры ўмове стрыманасці з боку <…> суседзяў”.
Падпісаны 19 лістапада 1990 года ў Парыжы Дагавор аб звычайных узброеных сілах у Еўропе ўстанавіў гранічна дапушчальную колькасць звычайных узбраенняў і тэхнікі для шэрагу краін НАТО і Арганізацыі Варшаўскай дамовы, а таксама механізмы праверкі выканання абавязацельстваў — абмен інфармацыяй і інспекцыі. Пасля распаду СССР яго квоты часткова размеркавалі паміж сабой восем былых саюзных рэспублік.
Беларусь, якая ратыфікавала ДЗУСЕ 21 кастрычніка 1992 года, абавязалася мець не больш за 1.800 танкаў, 2.800 баявых бронемашын, 1.615 артылерыйскіх сістэм, 294 баявых самалётаў і 80 ударных верталётаў. Рэальна падобным патэнцыялам яна ніколі не валодала.