Сястра Калеснікавай прапанавала змякчыць санкцыі дзеля вызвалення палітвязняў
Таццяна Хоміч (злева) на канферэнцыі ў Бруселі
12 снежня, Позірк. Дыпламатычныя намаганні і міжнародная падтрымка па вызваленні палітвязняў “прыносяць вынік”, заявіла сузаснавальніца Асацыяцыі сваякоў і былых палітвязняў Таццяна Хоміч 12 снежня ў Брусэлі на канферэнцыі высокага ўзроўню “Разам з народам Беларусі”.
Тэкст выступу сястры палітзняволенай Марыі Калеснікавай апублікавала прэс-служба былога прэтэндэнта на пасаду прэзідэнта, цяпер палітвязня Віктара Бабарыкі.
Хоміч заявіла, што “вызваленне 207 палітвязняў у рамках сямі этапаў памілавання — гэта сігнал, на які трэба адказаць каардынаванымі дзеяннямі, каб працэс працягваўся”.
Яна прапанавала “вітаць кожнае вызваленне як важнае гуманітарнае дасягненне, умацаваць дыпламатычныя намаганні для далейшых вызваленняў і пошуку рашэнняў, выкарыстоўваць гнуткія і стратэгічныя падыходы — уключаючы магчымасць паслаблення санкцый, калі гэта дапаможа гуманітарным намаганням”.
“У турмах застаецца больш за 1.300 палітвязняў, рэпрэсіі і новыя арышты працягваюцца, асабліва напярэдадні выбараў. Жыцці палітвязняў і дэмакратычная будучыня Беларусі залежаць ад сумесных дзеянняў”, — сказала Хоміч.
Прыгавораная 6 верасня 2021 года да 11 гадоў пазбаўлення волі Марыя Калеснікава была спікерам і кіраўніком выбарчага штаба былога старшыні праўлення “Белгазпрамбанка” Віктара Бабарыка на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года. Пасля затрымання экс-банкіра далучылася да каманды Святланы Ціханоўскай і стала адной з прадстаўніц аб’яднанага штаба разам з Веранікай Цапкала, жонкай яшчэ аднаго прэтэндэнта на пасаду прэзідэнта Валерыя Цапкалы.
У лістападзе 2022 года Калеснікаву экстрана прааперавалі ў Гомельскай гарадской клінічнай бальніцы хуткай медыцынскай дапамогі, куды даставілі ў цяжкім стане. У палітзняволенай дыягнаставалі перытаніт (запаленне брушыны), які стаў ускладненнем прабадной язвы. Тады ж яна апошні раз бачылася з бацькам — ён наведваў яе ў медчастцы. Іх наступная сустрэча адбылася толькі 12 лістапада 2024 года. З-за інфармацыйнай блакады (рэжым інкамунікада) звестак аб стане Калеснікавай не было больш за паўтара года.
У інтэрв’ю “Бі-бі-сі” 23 кастрычніка ў Казані (РФ), дзе праходзіў саміт БРІКС, Аляксандр Лукашэнка заявіў пра гатоўнасць разгледзець прашэнне Калеснікавай аб памілаванні.
Журналіст Стыў Розенберг спытаў, чаму ў яе ўжо працяглы час “няма допуску да сям’і”. “Якой сям’і? — адрэагаваў Лукашэнка. — А дзе яе сям’я, вы хоць ведаеце? Вы нават не ведаеце, што за сям’я. Папрасіў бацька яе наведаць. Калі ласка, ідзі. Ён быў. Гэта сям’я? Нехта яшчэ хоча з родных, блізкіх наведаць яе, будзе просьба — мы яе разглядзім”.
“Там, магчыма, такая сям’я, што ім, можа, і нецікава, як вам, наведаць Марыю Калеснікаву. “Так”, “не” — гэта будзе відаць потым”, — сказаў Лукашэнка.
Хоміч заявіла “Позірку”, што сям’я вітае гатоўнасць разгледзець заяву аб памілаванні.
9 снежня прэс-служба Аляксандра Лукашэнкі паведаміла, што падпісаны ўказ аб памілаванні яшчэ 29 асоб, якія “здзейснілі злачынствы экстрэмісцкай накіраванасці”. Сцвярджаецца, што ўсе яны “раскаяліся ва ўчыненым і звярнуліся з хадайніцтвам аб памілаванні”. Сярод іх 11 жанчын і 18 мужчын; 6 чалавек ва ўзросце да 25 гадоў, тры пенсіянеры; 15 чалавек з хранічнымі захворваннямі, два інваліды.
Гэта сёмая хваля памілаванняў за апошнія паўгода. На пачатку ліпеня Аляксандр Лукашэнка заявіў пра вызваленне яго “цяжкахворых апанентаў”, пасля чаго стала вядома пра выхад на волю 18 палітвязняў. Пазней ён падпісаў пяць указаў аб памілаванні асуджаных за “злачынствы пратэстнай” або “экстрэмісцкай скіраванасці” (на падставе ўказа ад 16 жніўня вызвалена 30 чалавек, 4 верасня — 30, 16 верасня — 37, 7 лістапада — 31, 20 лістапада — 32).
Такім чынам, за гэты час памілавана 207 чалавек.
На 12 снежня беларуская праваабарончая супольнасць прызнае палітвязнямі 1.281 чалавека. Насамрэч людзей, якія зазналі рэпрэсіі ў той ці іншай форме, значна больш.
Улады адмаўляюць наяўнасць у Беларусі палітвязняў, спасылаючыся на тое, што ў Крымінальным кодэксе няма “палітычных” артыкулаў. Разам з тым дзясяткі розных крымінальных артыкулаў выкарыстоўваюцца для пераследу з палітычных матываў; тысячы людзей, асуджаных за ўдзел у пратэстах, крытыку і праяву непрымання рэжыму Лукашэнкі, заклеймаваныя “экстрэмістамі” і “тэрарыстамі”.